İFAV Yayınları İnanç Esaslarını Temellendirme Sorunu

Bir dine inanma durumunda olan her fert, muhatap olduğu temel esasların akla ve bilimsel verilere uygun olup olmadığına bakma ihtiyacını hisseder.; Bu arada psikolojilik olarak mensubu bulunduğu dini kendine göre akli ve mantıki bir takım yorum ve açıklamalarla sağlam bir zemine dayandırmak ister.; Bu sebeple inandığımız prensiplerin, bizleri aklen ve kalben tatmin etmesi gerekir.; Aksi halde bu esasların hiçbir bağlayıcılığı ve davranışlarımıza müspet bir tesiri kalmayacak, dolayısıyla tahkiki bir imana varılamayacağı için gerçek bir dindarlıktan söz edilmeyecektir.; Netice itibariyle de taassup ve bağnazlık bataklığından kurtulmamız mümkün olmayacaktır.; İmdi, dini sahada düşünenlerin en büyük problemi, metodoloji sorunudur.; Şüphesiz bu problem, ilimler binasının net bir şekilde kurulamayışından doğmaktadır.; Dini ilimler, müspet ve akli ilimler çatısı altına değerlendirilmeyince netice bundan farklı olmayacaktır.; Öte yandan dini çatı altında, dinin özü (usul) unutulmuş, bu sebeple de dini ilimler arasındaki irtibat koparılmış ve birbiriyle çelişik yorumlar yer almıştır.; Neticede dini iskelet ortadan kalkmış ve böylece birbirinden farklı ucûbe din anlayışları gündeme gelmiştir.; Bu durumda tek çare, zor da olsa, bütün düşünce ve inançları bir çatı altında akli-mantıki ve bilimsel veriler ışığında eritmeye ve kaynaştırmaya çalışmak olacaktır.; İlim-din sahalarını bütünüyle ayırarak farklı alanlarda felsefi ve dini bir takım yorumlarda bulunmak işin kolayına kaçmak demektir.; Bu sebeple İslam Filozoflarının büyüklüğü, bu iki alanı telif etme gibi çok zor bir işe talip olmalarında yatıyordu.; Nitekim onların en büyük sıkıntısı, dinle felsefeyi yoğurmak ve telif etmekti.; Kaldı ki prensip olarak herhangi bir konuda dini ve ilmi hakikat diye çifte hakikatten söz etmek anlamsızdı.; Çünkü kendisine ulaşmada bir takım sıkıntılar olsa da hakikat birdir; dolayısıyla onu ifade etme yolu da bir olacaktır.