Ergenekon Yayınları Yıldızın Parladığı An

Mavi bir gecede, maviliklere yayılıp giden mavi bir çığlık duyar gibi oldu.; Havin’in sesi sandı.; Ak köpüklerde mavi sular azgın dalgalarda çağıltısına devam ederken, mavi suların karanlık derinliklerinde bir adam bütün hayatını yeniden yaşıyordu.; Geceydi.; Karanlık bir kuyuya baş aşağı düşer gibi, karanlıkta, karanlık suların derinliğine doğru kendiliğinden çekilip gider gibiydi.; Derinden, çok derinden, bilinmeyen bir yerlerden onu çağıran bir ses duyar gibi oldu.; 0sa ona mı öyle gelmişti.; Havin’in sesi sandı önce.; İçinde, yüreğinin bir yerinde çok eskilerde kalmış bir anıyı hatırlar gibi oldu.; Soğuktu.; İçine işleyen, üşüten, titreten, hatta donduran bir soğuk vardı.; Kah başı aşağı, kah ayakları yukarı gelerek, inanılmaz hışırtılar arasında durmadan çırpınıyor, ne tuhaftır ki çırpındıkça daha bir derinlere doğru battığını, bilinmeyen güçler tarafından çekildiğini, yönlendirildiğini hissediyordu.; Torosların yamaçlarında, bir ırmak kıyısındaydı.; Portakal bahçelerinde, portakal çiçekleri arasındaydı.; Ortalık mis gibi portakal çiçeği, hıltan, peryavşan kokuyordu.; Yüreğinde Havin vardı, gözlerinde Havinin gözleri, ellerinde Havinin elleri vardı, sımsıcak.; Başına taç koyduğu Havin’in, yüzündeki inanılmaz tebessümü, gözlerinin önünden hiç gitmiyordu.